Hans Christian Andersen (ur. 02.04.1805 r. - zm. 04.08.1875). Duński poeta i pisarz. Stał się sławny na całym
świecie przez swoje baśniowe opowiadania dla dzieci.
Urodził się w najbiedniejszej dzielnicy Odense
jako syn szewca Hansa Andersena i niepiśmiennej praczki Anne Marie. W krainę baśni
pierwsza wprowadziła go babcia. Andersen bywał z nią w
przytułku dla chorych, gdzie zajmowała się ogrodem i gdzie pracowały prządki, które snuły różne bajkowe opowieści. Kilka motywów z opowieści
babki i prządek zostało później wykorzystanych przez Andersena w jego utworach.
Po
śmierci ojca pisarz wyjechał we wrześniu 1819 do Kopenhagi z zamiarem zostania aktorem. Niestety kariery aktorskiej nie zrobił.Dzięki wytrwałości dostał w 1822 stypendium
królewskie, które umożliwiło mu dalszą naukę w szkole, a później
studia. Pewniejsza sytuacja materialna pozwoliła na kontynuowanie pracy
twórczej i rozwijanie zainteresowań. Zwiedził niemal całą Europę. Ciekawość świata i ludzi, ale także nieustanny niepokój ducha, poczucie osamotnienia, kompleksy, skomplikowany charakter, nadmierna wrażliwość i egocentryzm uniemożliwiały mu znalezienie stałego miejsca i prowadzenie
ustabilizowanego życia.
W 1851 w wyrazie uznania dla wiedzy i zasług Andersena przyznano mu tytuł profesora, a w 1874 tytuł radcy.
Znane baśnie Hansa Christiana Andersena: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dzielny ołowiany żołnierz, Dziewczynka z zapałkami,. Dzikie łabędzie, kalosze szczęścia, Królowa śniegu, Krzesiwo, Księżniczka na ziarnku grochu, Mała syrenka, Nowe szaty cesarza, Pięć ziarenek grochu, Świniopas itd. napisał ponad 150 baśni, które zostały przetłumaczone na ponad 120 języków.
Źródło: http://louiseaellis-illustrator.blogspot.com/2014/10/the-brothers-grimm-and-hans-christian.html,
